Πρωτότυπα επιπλα

Ελπίζω ότι θα το πετύχουμε σύντομα. Για τον καναπε δε χρειάζεται να μιλήσω. Γνωρίζεις όσα χρειάζονται. Είναι επιπλο-κλειδί στην υπόθεση μας και έχει το αξεσουαρ  που μας ενδιαφέ­ρει. Το σχέδιο που θα ξαναφέρει τους ανθρώπους κοντά στην τέχνη για τα επιπλα και που οι προκάτοχοι μας  διαφύλαξαν για χάρη της ανθρωπότη­τας με αντάλλαγμα τη διάλυση τους. Τώρα το βάρος της ευθύνης πέφτει στους δικούς μας ώμους. Αλλά είναι ώρα να ξεκουραστούμε. Για τα υπόλοιπα  θα έχουμε χρόνο να μιλήσουμε. Το κρασί  έφερε μια γλυκιά χαλάρωση. Πράγμα που ίσως εξηγεί γιατί αυτοί οι Έλληνες είναι πάντα τόσο ράθυμοι! Κατευθύνθηκαν στον άνω όροφο του σπιτιού για να αναπαυθούν. Η υπόλοιπη μέρα και η επόμενη κύλησαν με φιλοσοφικές ενατενί­σεις, συζητήσεις για την κοινότητα, εικασίες για την ανθρώπινη φύ­ση και προετοιμασίες για την επερχόμενη σημαντική βραδιά. Κάποια στιγμή πρότεινε  να του παραχωρήσει τα επιπλα, που θα  χρειαζόταν για τη  συνάντηση. «Το δάνειο χάνει δύο: Δες Το Υπόλοιπο …

Ο δρόμος με τα επιπλα δεν ήταν το ίδιο εντυπωσιακός, είχε όμως το συ­γκριτικό πλεονέκτημα ότι ήταν σαφώς πιο ήσυχος. Όταν κατέβηκε, έδωσε στον οδηγό κάποια χρή­ματα για να τον περιμένει. Δυσκολεύτηκε για λίγο να βρει το κτί­ριο. Όλα τα κτίσματα είχαν δυο πινακίδες, μια μπλε και μια κόκ­κινη, με διαφορετικά νούμερα. Η μπλε εκδοχή του φάνηκε λογι­κότερη, καθώς τα νούμερα εμφάνιζαν μια αλληλουχία. Στην πόρ­τα του σπιτιού υπήρχαν τρία ονόματα. Το ένα ήταν πράγματι το σωστό.  Χτύπησε το κουδούνι. Η πόρτα άνοιξε μ’ ένα δια­περαστικό ήχο. Ανέβηκε τα σκαλοπάτια ως το δεύτερο όροφο, ό­που μάλλον βρισκόταν το σπίτι του καθηγητή, σύμφωνα με το θυ­ροτηλέφωνο. Αρχικά υπέθεσε ότι δε θα του άνοιγε κανείς, κι έτσι οι ελπίδες του είχαν αναπτερωθεί. Πράγματι, στο δεύτερο όρο­φο μια πόρτα είχε μισοανοίξει. Πλησίασε. Πίσω από τη μισάνοι­χτη πόρτα διέκρινε τα επιπλα που αναζητούσε και  το ασπρισμένο κεφάλι μιας  ύπαρξης απροσδιόριστα μεγάλης ηλικίας. Της μίλησε Δες Το Υπόλοιπο …

Ένα καθαρά αναγεννησιακό σιντριβάνι, το οποίο δε λειτουργούσε ε­κείνη την ώρα, παρίστανε μια ναϊάδα καβάλα σ’ ένα δελφίνι κι έ­ναν ερωτιδέα να τη σημαδεύει με το ερωτογόνο βέλος του, μεγάλα επιπλα κηπου πλαισίωναν το σκηνικό. Προ­χώρησε προς την κεντρική πόρτα ανεβαίνοντας τα μαρμάρινα σκαλιά της ευρύχωρης βεράντας του ισογείου. Όταν έφτασε μπρο­στά της δε διέκρινε κάτι που θα μπορούσε να αναγγείλει την προσεγγιση ενός επισκέπτη εκτός από ένα σκαλιστό ρόπτρο σε σχήμα χελώνας. Πριν το ακουμπήσει η πόρτα άνοιξε μόνη της. Τον υ­ποδέχτηκε. Ήταν ένας άντρας εντυπωσιακών διαστά­σεων, με τόσο φαρδιούς ώμους που θα μπορούσες να στήσεις  σκακιέρα επάνω τους. Ήταν ντυμένος μ’ ένα κοστούμι προσεγ­μένο στην εντέλεια, χωρίς γραβάτα. Τον παρακάλεσε να τον α­κολουθήσει στο σαλονι. Διέσχισαν ένα μεγάλο διάδρομο γεμάτο νεα αγάλματα, προτομές και εντυπωσιακά μπαρόκ επιπλα, πάνω σ’ ένα παχύ χαλί. Σσταμάτησε κάποια στιγμή και σκύβοντας να μα­ζέψει κάποια αντικειμενα κάτι φάνηκε μια μαύρη ζώνη , τις Δες Το Υπόλοιπο …