Category Archives: ασυνηθιστα

Οπως ο Μά­ριος, ούτε με τον έρωτα, το γάμο και τα παιδιά, τους μπουφέδες, τα τραπέζια. Μου πέρασε πολλές φορές από το μυαλό μήπως η αδυναμία του να την κάνει απόλυτα δική του, η υπαρξιακή του α­ποτυχία να την κατέχει, … Continue reading →

Παρακολουθούσε με άφωνο θαυμασμό την πικρή και ζεστή της σταθερότητα ενάντια στον αριστερό Μπουφέ. Πρέπει να με πιστέψετε, όταν σας είδα βυθισμένο στο παρελθόν, κατάλαβα. Τη καρέκλα αυτή την είχα ξα­ναδεί. Να προσπαθείς όμως να  ζωντανέψεις ενα παλιό έπιπλο, είναι … Continue reading →

Κι άρχιζε με τα χρό­νια να καταλαβαίνει το σωτήριο για την σταθερότητα του επίπλου ρόλο του βερνικιού, να σκάβει στα πλαϊνά του για ψήγ­ματα αλήθειας και να αναζητεί στα ελικοειδή του τού­νελ λίγο φως στα τεχνικά των επίπλων μυστήρια. «Η … Continue reading →

Ο συνομιλητής της δεν κάθησε στην καρέκλα αμέσως, πήρε μια βαθιά ανάσα, ίσιωσε το βλέμμα του μπροστά και μετά από μισό λεπτό είπε αφηρημένα σαν να απευθυνόταν στο κενό: Αυτός δεν πηγαίνει ποτέ πουθενά. Η δική του πό­λη δεν έχει … Continue reading →

Περίμενα ότι θα λύγιζε μπρο­στά στην προοπτική του τραπεζιου. Ή ότι θα ορμούσε εναντίον μου με τις τελευταίες ικμάδες της δύναμης του, πριν το βερνίκη  αρχίσει να καλύπτει τα  αγγεία του. Δεν εί­χε πολύ χρόνο. Τα κρεβάτια, όπως είχα ήδη … Continue reading →

«Ονομάζεις “επιπλο” αυτό το βδέλυγμα;» «Μα γιατί είσαι αρνητικός; Ήταν εξόχως συμβολικό. Τους άλλαξα τα πλαϊνά, το καπάκι και τα ράφια. Τα αντικείμενα τους δη­λαδή, που αν τα συγκρατούσαν λίγο περισσότερο θα τα διέσωζαν. Έχω μια σχετική εμπειρία στα έπιπλα … Continue reading →

Ότι μια γυναίκα που την είχε σπιτώσει ο ίδιος του πήρε ένα άδειο ξυλόκουτο, που δεν ήταν δικό του και για το οποίο είχε αναγκαστεί να διώξει έναν άνθρωπο; Ή μήπως ήταν δυνατόν να κατανοήσουν τα επιπλα λαμια, έστω και … Continue reading →

Μέσα σ’ ένα κυκλικό σκάλισμα στα επιπλα πατρα διακρίνονταν καθαρά τρία  γράμμα­τα: MDF. Αναπήδησε από τη χαρά της και κρεμάστηκε στο λαιμό του . Τον ενθουσιασμό τους διέκοψε ο  τουρί­στας, αφενός γιατί δεν είχε κανένα λόγο να τον συμμερίζεται, α­φετέρου … Continue reading →

«Έλλην ει;» είπε ερωτηματικά ο άντρας με τη λεπτή φω­νή του. Δεν κατάλαβε, αλλά οι ήχοι του φάνηκαν οι­κείοι. Ο φύλακας του επέμεινε: « Ποιος είσαι και ποιανού;». Απέμεινε ενεός. Ο τυφλός άντρας συνέχιζε να μιλάει ακαταλαβίστικα, αλλά αυτή τη … Continue reading →

Πολλοί καναπεδες είχαν σύμβο­λα, ζώα, φυτά ή γεωμετρικά σκαλίσματα. Όλοι είχαν πολλά γράμματα πυκνογραμμένα. Εξήγησε ότι ήταν ευχολόγια για τη σωτηρία του περιβάλλοντος,  ή απλά ποιήματα για τα επιπλα πατρα. Αμέσως μετά πήρε ένα χαρτί και μαρκαδόρο και έφτιαξε ένα … Continue reading →